En nu krijgen we weer wat ruimte om na te denken wat we precies op het dak gaan leggen. Op ons huidige tuinhuisje hadden we al eerder geexperimenteerd met vijverfolie, gewone tuingrond en lage grondbedekkers. Dit werkte prima dus ik ben in april al begonnen om in een deel van de moestuin deze grondbedekkers al uit te zetten en te laten groeien. Dat werkte enorm goed. Binnen no-time moest ik deze plantjes opnieuw uitzetten en nu de aardappelen uit de grond zijn heb ik weer een stuk moestuin hiervoor ingezet. Dat is echter nooit genoeg voor 280 m2 daktuin. Dus ik moest wat creatiever worden.
Onze tuinarchitekt had al met ons meegedacht en me ook getipt voor een boek van Ger Londo: Tuin vol wilde planten . Dit boek is niet meer te verkrijgen maar bij de bieb hadden ze het nog wel. Hij maakt onderscheid tussen natuurtuinen en wilde-plantentuinen. In een wilde-plantentuin plant en zaai je verschillende soorten. Ongewenste soorten (onkruid) haal je weg zodat de gewenste soorten blijven bestaan.
In een natuurtuin laat de de natuur zijn werk doen en beinvloed je zo min mogelijk. Betekent ook dat het onderhoud hiervoor beperkt is. Je gaat er vanuit dat de natuur bepaalt welke soorten overleven en welke niet. Maar uiteindelijk wil je wel ook een tuin en geen brandnetel voorziening en dus moet je met name bij de inrichting wel je maatregelen nemen. Het betekent vooral dat je moet zorgen dat de grond van een juiste samenstelling moet zijn. En dan is tegenwoordig het verarmen van de grond nog bijna de lastigste opdracht. Combinaties van wilde-planten-tuin en natuurtuin zijn ook mogelijk.
Dit boek en ook de gesprekken met de architekt maken me behoorlijk enthousiast over de mogelijkheden. Als puber al plukte ik voor verjaardagsfeestjes van vriendinnetjes bloemen uit de berm ipv uit moeders tuin. Vond ik veel leuker en mooier... en deze gedachten kloppen dus ook helemaal...
Ons dak is dus 280 m2. Ik had al bedacht dat ik dan gewoon ook verschillende tuintjes op ons dak moest maken. Omdat we ook de kosten in de perken moeten houden ben ik op zoek naar simple en toch doeltreffende oplossingen. Zo had Marleen (onze tuinarchitekt) ook al het plan om gras af te plaggen en deze omgekeerd op het dak te leggen. Gras hebben we genoeg (zelfs te veel op dit moment om bij te houden) dus ook hier weer een goude idee!.
Gisteren ben ik ook even bij tuinwinkel van de Elzen langs geweest. Die zit bij ons in de straat en het meisje wat daar werkt werd ook al enthousiast van mijn relaas. Samen hebben we even gekeken naar de mogelijkheden. Het plan is voorlopig alsvolgt:
We willen zes stukken maken van grofweg 40 m2:
Rijke grond (uit eigen tuin). Piet Haerkens heeft een hoop paardenmest achtergelaten :)
Arme grond (ook uit eigen tuin maar dan vanuit het dennenbos)
Zure grond
Kalkrijke grond (grond gemengd met kalk)
Leem/klei grond
Grasplaggen
Al deze grondsoorten mengen met kleikorrels om het allemaal wat lichter te houden. Vervolgens in ieder geval twee soorten bloemenmengels op het dak uitzaaien. Afhankelijk van de grondsoort zullen zich bepaalde soorten beter ontwikkelen dan andere. Op de rijke grond komen de plantjes uit mijn moestuin. Eigenlijk wil ik ook nog een stuk uit het boekje doen (de opbouw van een sedumdak). Dat is gelijk ook de duurste variant. Nu dit plan moet ik even wat nader uitwerken en ook voorleggen en ook even berekenen hoe duur we uit komen..
Wordt vervolgd!
zondag 14 september 2008
epdm leggen
Eerst goedleggen (is behoorlijk zwaar spul), dan lijm spuiten, laten drogen en dicht plakken en afrollen.
zondag 7 september 2008
Doe-het-zelf groendak 3
Voordat de epdm gelegd kan worden, moet het dak "helemaal klaar" zijn, werd ons verteld. Later bleek dat ze bedoelden: alle dakranden en opstaande randen voor de dakramen. Dakdoorvoeren voor waterafvoer, ventilatie en schoorsteen komen pas veel later. Ook de geveldelen kunnen later worden bevestigd, vlak voordat de kraallaten worden gemonteerd.
Die kraallatten was ook een openbaring: daarmee wordt de epdm-folie tegen de dakrand geklemd, vervolgens wordt de folie over de rand naar boven geslagen en daar op de andere folie gelijmd. Dit is dus echt iets wat je op het laatst doet, en niet, zoals wij dachten, aan het begin.
Wat belangrijk is om makkelijk de folie te kunnen monteren: isolatie netjes tot aan de dakrand leggen, dus schuin en goed op maat afzagen; de horizontale richels allen dezelfde afmeting, recht en netjes vastschroeven.
Als je dit allemaal niet zo nauw neemt, kom je er ook wel (kom maar naar ons dak kijken), maar het werkt makkelijker als je dit een beetje zorgvuldig doet.
Het leggen van de folie is uitgebreid vastgelegd in foto's.
Wij hebben van de importeur (www.epdm.eu) een dikke map met instructies gekregen, waar het allemaal precies in staat. Is ook terug te vinden op hun site. Het gaat om het product "Sure-seal".
Om het hele proces kort samen te vatten:
De folie komt op rollen van 1, 3, 6 of 9 meter. Voor schuine daken is een breedte van 3 meter het maximum, anders wordt het onhandelbaar (uit eigen ervaring).
Met behulp van een smetlijn leg je de folie op zijn plaats. Je zet hem tijdelijk over de hele lengte (van links naar rechts) vast met schroeven en dakdekkersplaatjes (hoe heet zo'n ovale metalen onderlegring?) aan de rand van de folie uiteraard, je gaat geen gaten midden in de folie maken.
Vervolgens vouw je hem dubbel, waarbij je de onderste rand in de buurt van de bovenste rand brengt. Nu kun je telkens een strook van ca. 30 cm inspuiten met contactlijm (soort Bisonkit) en de folie voorzichtig laten zakken en vastlijmen op de ondergrond. Elke vierkante centimeter moet aangerold worden met een speciaal rollertje. Da's best vervelend werk: 200 m2 met een rollertje van 3 centimeter breed.
Voor de hoeken is er speciale, flexibele, niet-gevulcaniseerde folie en kit. Langs de randen wordt een kimband geschroefd, ook met niet-gevulcaniseerde rubber.
Om twee banen folie aan elkaar te bevestigen, moet je een speciale strook gebruiken die aan weerskanten niet gevulcaniseerd is. Simpelweg met primer - soort Simson Solution - op elkaar lijmen (zoals je vroeger met een fietsband deed) kan wel, maar is niet gegarandeerd worteldicht (niet te verwarren met woaterdicht).
We krijgen binnenkort de rekening, met alle materialen. Dan kan ik precies vertellen wat je nodig hebt en wat het kost.
Die kraallatten was ook een openbaring: daarmee wordt de epdm-folie tegen de dakrand geklemd, vervolgens wordt de folie over de rand naar boven geslagen en daar op de andere folie gelijmd. Dit is dus echt iets wat je op het laatst doet, en niet, zoals wij dachten, aan het begin.
Wat belangrijk is om makkelijk de folie te kunnen monteren: isolatie netjes tot aan de dakrand leggen, dus schuin en goed op maat afzagen; de horizontale richels allen dezelfde afmeting, recht en netjes vastschroeven.
Als je dit allemaal niet zo nauw neemt, kom je er ook wel (kom maar naar ons dak kijken), maar het werkt makkelijker als je dit een beetje zorgvuldig doet.
Het leggen van de folie is uitgebreid vastgelegd in foto's.
Wij hebben van de importeur (www.epdm.eu) een dikke map met instructies gekregen, waar het allemaal precies in staat. Is ook terug te vinden op hun site. Het gaat om het product "Sure-seal".
Om het hele proces kort samen te vatten:
De folie komt op rollen van 1, 3, 6 of 9 meter. Voor schuine daken is een breedte van 3 meter het maximum, anders wordt het onhandelbaar (uit eigen ervaring).
Met behulp van een smetlijn leg je de folie op zijn plaats. Je zet hem tijdelijk over de hele lengte (van links naar rechts) vast met schroeven en dakdekkersplaatjes (hoe heet zo'n ovale metalen onderlegring?) aan de rand van de folie uiteraard, je gaat geen gaten midden in de folie maken.
Vervolgens vouw je hem dubbel, waarbij je de onderste rand in de buurt van de bovenste rand brengt. Nu kun je telkens een strook van ca. 30 cm inspuiten met contactlijm (soort Bisonkit) en de folie voorzichtig laten zakken en vastlijmen op de ondergrond. Elke vierkante centimeter moet aangerold worden met een speciaal rollertje. Da's best vervelend werk: 200 m2 met een rollertje van 3 centimeter breed.
Voor de hoeken is er speciale, flexibele, niet-gevulcaniseerde folie en kit. Langs de randen wordt een kimband geschroefd, ook met niet-gevulcaniseerde rubber.
Om twee banen folie aan elkaar te bevestigen, moet je een speciale strook gebruiken die aan weerskanten niet gevulcaniseerd is. Simpelweg met primer - soort Simson Solution - op elkaar lijmen (zoals je vroeger met een fietsband deed) kan wel, maar is niet gegarandeerd worteldicht (niet te verwarren met woaterdicht).
We krijgen binnenkort de rekening, met alle materialen. Dan kan ik precies vertellen wat je nodig hebt en wat het kost.
Doe-het-zelf groendak 2
Hier zie de opbouw van het dak. Het is een zogeheten "Warm dak" (Zoek maar eens hierin)
De underlayment wordt op de sporen (of opleggers zoals ze hier in de buurt genoemd worden) gespijkerd. Het is belangrijk om de sporen exact op 61 cm hartafstand te bevestigen op de gordingen, zodat je met de underlayment (122 x 244) goed uitkomt.
Bovenop de underlayment komt eerst een dampdichte (niet een dampremmende!) folielaag. Daarop komt de isolatie, in ons geval de 4 cm dikke piepschuim die we over hebben gehouden bij de sloop van de schuur en 6 cm Pavaflat (beloopbare, drukvaste houtvezelplaat). Op de houtvezelplaat komen horizontale latten (ca. 3 x 7 cm), die enerzijds de isolatie vastzetten op de sporen, anderzijds zorgen voor richels, zodat het zand en wij zelf niet van het dak afschuiven. Deze latten staan niet op de tekening hiernaast. Aan de bovenkant moeten ze afgeschuind of afgerond zijn, dat is beter voor de epdm-folie.
De dakranden zijn bedacht door onze architekt. Ze zijn makkelijk zelf te maken.
Je laat bij de houthandel underlayment (244 x 122 cm) verzagen in 5 stroken van 244 x 23 cm.
Een beetje afhankelijk van hoe precies je van aard bent, maak je driehoekige blokken met een schuine zijde van 23 cm en schroef je het zaakje in elkaar, of je gaat eenderde van de stroken afschuinen en maakt het precies volgens tekening. Ikzelf heb alleen de hoek aan de onderkant wat bijgeschaafd op 30 graden, omdat ik 60 graden te lastig vond.
De driehoekige blokken heb ik gemaakt van gordinghout dat overgebleven was. Voor het schuin zagen heb je een verstekzaag of lintzaag nodig, of, zoals in mijn geval, een buurman die dit heeft.
Je zet er twee aan de uiteinden, en een in het midden van een "bak". Eerst maak je de liggende en opstaande plank aan de blokken en aan elkaar vast, daarna leg je de schuine plank tegen de blokken. Het resultaat is een bak van 244 cm lang.
Voor de bakken op de vier hoeken van het dak moet je de schuine plank in verstek zagen. Leg twee bakken zonder schuine plank haaks tegen elkaar op de grond, dan kun je de schuine plank mooi op maat decouperen.
Uiteindelijk zie je alleen de onderkant van de onderste plank, dus als je het voor het kiezen hebt, moet dat van zichtkwaliteit underlayment zijn.
Doe-het-zelf groendak 1
Ter voorbereiding op onze verbouwing heb ik me op internet suf gezocht naar informatie waarmee je zelf aan de slag zou kunnen om een groendak te maken. Ekogras uit Zaltbommel kwam aardig in de buurt, maar die legt weer heel erg de nadruk op wat er op het dak komt, terwijl wij eerst wilden weten hoe we het dak zelf moesten maken.
Toen we daar tijdens een feestje over aan het praten waren (ja, wij feesten wat af), bleek dat twee jongens uit onze vriendenkring (De Tuinders), een dakdekker en een hovenier, het plan opgevat hadden om samen groendaken te gaan leveren.
Nou, dat komt mooi uit, vonden wij. Het was wel even schrikken voor Twan en René, want de eerste klus was meteen mega: 200 m2, terwijl ze zich meer op de particuliere afdakjes wilden richten.
Ook blijkt het zo te zijn dat een platte-daken-dekker niet zomaar hellende daken kan dekken (doet me denken aan die koetsier die zijn postkoets poetst...).
De groendakdekker in spe heeft meteen flink geînvesteerd in documentatie en is op zoek gegaan naar een leverancier van EPDM. Het Resitrix dat hij wel eens ooit had toegepast vonden we te duur.
Via via kwam hij op IRS oftewel www.epdm.eu. Dit is een Amerikaans product dat via Canam in Eindhoven te koop is. De Nederlandse contactpersoon is op de site terug te vinden.
IRS heeft René opgeleid, wat er kortweg op neerkomt dat er een busje met twee Belgen (met www.waterdicht.be als opschrift. Briljante naam) een dag komt dakdekken, alles uitlegt, alle handelingen voordoet en aanwijst wat je fout doet. Tevens krijg je gratis t-shirts. Leergierig als ik ben, heb ik goed opgelet, en kan ik het meeste ook zelf.
In de volgende aflevering zal ik tekeningen maken, zodat je kunt zien waar we uiteindelijk, na veel wikken en wegen, vallen en opstaan, op zijn uitgekomen.
Toen we daar tijdens een feestje over aan het praten waren (ja, wij feesten wat af), bleek dat twee jongens uit onze vriendenkring (De Tuinders), een dakdekker en een hovenier, het plan opgevat hadden om samen groendaken te gaan leveren.
Nou, dat komt mooi uit, vonden wij. Het was wel even schrikken voor Twan en René, want de eerste klus was meteen mega: 200 m2, terwijl ze zich meer op de particuliere afdakjes wilden richten.
Ook blijkt het zo te zijn dat een platte-daken-dekker niet zomaar hellende daken kan dekken (doet me denken aan die koetsier die zijn postkoets poetst...).
De groendakdekker in spe heeft meteen flink geînvesteerd in documentatie en is op zoek gegaan naar een leverancier van EPDM. Het Resitrix dat hij wel eens ooit had toegepast vonden we te duur.
Via via kwam hij op IRS oftewel www.epdm.eu. Dit is een Amerikaans product dat via Canam in Eindhoven te koop is. De Nederlandse contactpersoon is op de site terug te vinden.
IRS heeft René opgeleid, wat er kortweg op neerkomt dat er een busje met twee Belgen (met www.waterdicht.be als opschrift. Briljante naam) een dag komt dakdekken, alles uitlegt, alle handelingen voordoet en aanwijst wat je fout doet. Tevens krijg je gratis t-shirts. Leergierig als ik ben, heb ik goed opgelet, en kan ik het meeste ook zelf.
In de volgende aflevering zal ik tekeningen maken, zodat je kunt zien waar we uiteindelijk, na veel wikken en wegen, vallen en opstaan, op zijn uitgekomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)